İtalyan üç renkli bayrağı, Devletimizin oluştuğu 1861 yılından daha da öncesinde, ulusal bayrak olarak ilk defa 7 Ocak 1797 yılında Reggio Emilia kentinde kullanılmıştır. Fransa’nın üç renkli ile üç “dikey şeritli” modelinden esinlenerek, bu bayrak, Napolyon’un İtalya seferleri kapsamında oluşturulan birçok ayrı küçük Cumhuriyet tarafından benimsenmiştir. Zira söz konusu üç renk (kırmızı, beyaz, yeşil), erken İtalyan “milli duygusunun” ortaya çıkmaya başladığı Kuzey İtalya’nın tüm topraklarında benzer anlamları taşıyordu.
Viyana Kongresi’ni takip eden otuz yıl boyunca, yeni doğan bu Cumhuriyetler bağımsızlıklarını kaybettikçe, üç renkli sancak da ortadan kaybolmuştu. Ancak daha sonra, 1831’deki ayaklanmalardan başlayarak, bütün İtalyan topraklarında ortak bir milli duygusunun yükselmesine katkıda bulunan tüm müteakip isyanlarda, üç renkli bayrak, özgürlüğün bir amblemi olarak yeniden kullanılmaya başlanmıştır.
Bahse geçen üç renge, günümüzde İtalya’nın milli marşı olan, Goffredo Mameli’nin “İtalyanların Şarkısı”nda da atıfta bulunulmaktadır.
İtalya Krallığı, ilan edildiği 17 Mart 1861 tarihinden beri üç rengi olan bayrağı resmi olarak kullanmaya başlamıştır. Ancak milli ve Devlet bayrağının özellikleri, sadece 1925 yılında ve Savoya Hanedanı’nın arması eklenerek kanunen belirlenmiştir. Cumhuriyetimizin ilan edildiği 1946 yılında ise, o günden bu güne İtalya’nın evlerinden ve saraylarından dalgalanan bayrağın güncel hali düzenlenmiştir.
